Dün, sessizce geçip gitti Paris'ten sonbahar.
Saint-Michel'e çıkan bir sokağı iniyordu
Yürüyordu sıcaktan uyuklayan ağaçların altında,
Kararlı, bana doğru geliyordu.
Ağır adımlarla yaklaşıyordum Seine nehrine.
İçimde ölmüş ormanların ateşi şarkı söylüyordu.
Garip bir şarkı, acımasız, kan rengi
Bana kendi ölümümden söz ediyordu.
Yanıma geldi sonbahar. Bir şeyler söyledi kulağıma
Saint Michel Bulvarı korkudan tir tir titriyordu
Ve yol boyunca şen şakrak yapraklar
Neşe içinde dans ediyordu.
Bir an sürdü. Umarsamadı yaz, tınmadı bile,
Ve güz gülerek ayrıldı Paris'ten ruh gibi bir anda.
Geçip gitti. Ama bilen kimse yok olan biteni
O ağır ağaçların altında benden başka.
Kayıt Tarihi : 10.4.2015 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
üstabulda ki şairler de yazar sonbahar şiiri
Şiiri okurken baya duygulandım. Sonbahar gelmiş Paris'e, Sen nehri kenarında dolaşıyor şair.
Yapraklar neşeli , yaz pek de gaileye almıyor sonbaharı... Biliyorlar ki yine baharlar gelecek. Yine can bulacak ağaçlar , yapraklar...
Sonbahar şaire doğru yürüyor, sanki *ömrünün sonbaharındasın* dercesine ....
Doğa ya karşın şair ölümü düşünüyor. Dünyada bir gün öleceğini idrak eden tek canlı insan değil midir ?
Her ne kadar bilsek de, yine de ölümü düşünmek hüzün verir insana ...Şiir aynı zamanda pastoral bir şiirdi. Alıp götürdü beni oralara...
Epeydir bu köşede doyumsuz şiirler okur olduk. Emeklerinize sağlık. Seçici kurula saygımla...
oysa her şairi görür
ben parisli şair değil miyim
ben sivaslıyım bozkırın parisi
sivası da yeni gördüm sayılır
çocukluğumu saymazsam
ama paris beni bilir
her şairi bilir
parisin neyi meşhur
dünyaya parisli bakışı
şair bakışı
sivasın elini kolunu bağla yine şiirdir
sivaslı ozandır
TÜM YORUMLAR (4)