Paranoya Şiiri - Kaan Salli

tutunup güvensizliğin dallarına
güveni boğar zehirli sarmaşığıyla
yavaş yavaş koparır beyni kalpten
kalbi kopartıp göğüsten atar yanardağın alevine
yandıkça güler, güldükçe güler iblis
sonra beyni alır zincirler altına
her hatasında daralan bir tasma takar ona
korktukça hata yapar beyin
ve daralır tasma
böylece insanlardan da kopar
ortadan ikiye beyin
artık acımasız efendisi ile başbaşadır
öldükçe semirir efendisi paranoya
emer onu hücrelerine dek, son çılgın nefese dek
sonra da kendi kendine yedirir beyini
paranoya ve işte ölüm!

AKS'95