Paranoya Şiiri - Anıl Erkmen

Düzlemsel bir boylamı olmalıydı yalnızlığın.
Kargaşık burgaşık,öyle eğri büğrü değil.
Ensemde bir ses solumalı,şöyle buz gibi.Orada kopmalı film,ya da o özlü nakarat gelmeden yarıya ortadan kaldırılmalı durdurulmazlık.(Eşitlik...)
Devreye küçük adamlar girmeli sonra sırasınca.
Karamsarlık; bir boncuk dizisi olmalı gölge kayboluşlarda.
Kopup dağılmalı önemsiz bir dokunuşta ipler beynimde ve sonra da adı konmalı belki belirsiz şairliğimin.
Dercesine; kime ne...
İlişkin olmalı acı bir irkilişle vicdanımın sesi.
Bir yürek çığlığı olup beraberinde,parçalanırcasına içim haykırmalı yaşanmamışlıklara,haykırmalı hayallerim...
Bir dize okumalı yalınayak kürsüde çocuk
Adalet kardeşlik adalet deyip!
Bir de yasak olmalı ikinci bir emre kadar delice sevmek
ve etmeden şikayet kahpe sevdaları,
kiralık demektir düşlerim sarı sayfalara
Yeter artık! !