Paramparça Şiiri - Müslüm Bayram

Derin uyku kaplıyor gözlerimi
Yorgundur sana hasret bakışlar
Uyusam nice zaman sonra uyansam
Yaşasam seni...
Kaç güneş batırırdı gözlerin
Kaç yıldız söndürürdü (g)ece.

Durgun dertli kurnalarında
Tiz sesiyle haykırdı tas!
Billur renklerimdin güneş sarısı
Sana âşık sularımla yıkandım
Tatlanırdı bereket çeşmelerin dili
Çiçeklerden demet özlü ilkbaharın
Can suyundan nefes...
Çekilirdi.

Taç takmış papatyalar gerdanlığın
Ayakların gelincik tarlası
Ah... Bakakaldığım taşların rengi
Gökyüzü ıssızlığı incilerin
Keskinliği sönmüş
Şahin bakışlarına sıvanmış
Yosun tutmuş kurnaların.

Düşlerime sardım yıldızlı geceleri
Paramparça dağılmış yüreğimi
Saklı ceviz sandığında buldum
Nakış tutan şifresi izlerini
Buhurdanlıklarından kırık
Nergis çiçeğimin nefesimi.

Elemini giyinmiş hilal! Kaşlarına bürünmüş
Al perçemine lali sürünmüş
Hazan vurmuş susmuş kurnalar
Paslı çivilerin urganına asılmış
Güneşin gözyaşlarıyla parıldayan
Ruhu kırık tas!
Üzerine konmuş kelebeğin can çekişir
Âşıklar makamında çalan
Kayıp bir ezgin var.