Papatya Falları Şiiri - Şenol Mersin

Kalbimdeki köprüydü sarfettiğim sözcükler,
Aranan sevği için kuruluyor cümleler,
Karşısına oturmuş masada konuşurken,
Her yanım titriyordu titriyordu heceler,

O simsiyah gözleri,bakışları aklımda,
Hayatı paylaşmaktı tatlısı acısıyla,
Herşeyi anlatmıştım gözlerine bakarak,
Fakat olmaz demişti,umursamaz tavryla,

Şimdi yanlız başıma o anı yaşıyorum,
Belki gelir aklına düşünür belki birgün,
Nasılda samimiydim o masada o akşam,
Bunu biliyor ama,sevğim büyüyor hergün,

Ateşlerin yakmadığı kuru bir dalmıyım ben,
Rüzgarda savrulmayan kurumuş bir yaprak,
Benimde bir kalbim var bende sevemezmiyim,
Şimdi yüreğim buruk,kalbim sevğiye kurak,

Aklımdan çıkmayacak o mutlu dakikalar,
Nasılda huzurluydum yan yana otururken,
Arkadaşlık sunduğu o hazin dakikalar,
En acı yönü oldu o akşam ayrılırken,

Daralan yüreğimde ne umutlar besledim,
Ne hayaller kurmuştum papatya fallarında,
Yıkılsamda bir ömür sevğiye nefer oldum,
Kaderime küsmedim düştüm yine yollara.