Papatya Şiiri - Vural Çeliker

Rüzgarın yaprakları yakasından silkelediği bir geceydi..
Ansızın gelmiştin..
Dudaklarında kuruluk,yüzünde ince bir tebessüm vardı..
Parmak uçlarında kurumuş bir aşkın son demleri..
Ve kafanda unutamamanın kanlı matemi..
Kendini bir kenarda mı ne bulmuşsun,atılmışsın..
Falına bakılıp atılan çıplak papatya..
Elleri hala kalbinde çivili; sıksa kalbini sarılacaksın biliyorum..
Geçmişin O'nunla yaşayadursun,gözlerin özgürlükle yarışa; elinde çapası kendine liman araya..
Bırak kalbin ağlasın,aman kimse duymasın..
Ellerin yüreğinde,yüreğin O'nda, elin O'nda:
Ama ebe sensin,aşk için sütten de olsan ebe sensin..
Hadişimdi git,git ara O'nu..
Her ne kadar elleri yüreğindede olsa, yüreği senden uzakta..
Hadi git,yüreğinin sesini dinlemeden git..
Rüzgar her zaman arkanda,yağmur çatında olsun..