Pamuk Şiiri - Burhan İşiyok

Ey pamuk!
Bizim çocuklarımızın elleriyle sulanıyor, büyüyorsun
Bizim çocuklarımızın elleriyle toz topraktan kurtuluyorsun
Bir de utanmadan bizim çocukların ellerini kanatıyorsun
Hiçbirine bir hırka bile olamıyorsun

Ey koza ya da ipek böceği!
Bizim evi kullanıyorsun
Bizim emeğimizle büyüyorsun
Bizim dut ağaçlarımızla yemleniyorsun
Ama para edince bizi terk ediyorsun ayıp bu ayıp

Ey buğday!
Bizim karasabanla, bizim traktörle ekiliyorsun,
Bizim bel ve kürekle su görüyorsun,
Bizim ellerimizle yabancı otlardan kurtuluyorsun,
Ve bizim orak ve biçerdöverle biçiliyor, ayıklanıyor, torbalara doluyorsun.
Neden bizi aç bırakıp pazarlara çıkıyorsun?
Ve bunca emeğe karşı neden midemize bir lokma olmuyorsun?