Pallor Mortis Şiirleri - Şair Pallor Mortis

Mutluluğu avucununu içinde sakla,
Çünkü bir daha bahar gelmeyecek.
En çok sevdiğin şeye tutun,
Zira zaman bir daha dönmeyecek.
Cebindeki gitmeleri derhal yere bırak,
Kimseler benim kadar kıymetini bilmeyecek.

Elden ayaktan düşürmesin,
Derdi yaşlılar
Sanki otobüste ayakta kalıyorlarmışçasına,
Her gün tüm dünyayı sırtlarmışçasına,
Fakat bir yerden sonra ölüm de nimettir,
Çünkü yaşam eziyetidir insanın,

Bakışların bahar getirdi hayatıma,
Her görüşüm tekrar ilk gibi olsa,
Tenin aydınlattı içimi,
Ankaranın kışı bile yanında mat siyah.

Söylesene hangi evreni bırakıp geldin,

Maktülünde bıçak en sonunda karnı deşer,
Tutulan dilekler bir kelebek misali göğü deler,
Hayaller gerçeğe karışır,
Ya kabustaki zebani ya da rüyadaki huri misali.

Bakmayın öyle suratıma,
sadece bir kromozom fazlayım.
Korkmayın bir şey yapmam sizlere,
sadece bir kromozom fazlayım
Çekinmeyin Benden,
sadece bir kromozom fazlayım.

Hiç bilmediğimiz kelimeler sıyıracak kulaklarımızı,
Uzaklar yakın olacak,
Yakınlar uzak..
Kurduğumuz imgeler dünya olacak,
Yıkılacak başımıza,
Nefessiz boğulacağız derin sularda,

Solcuların evinde balkon olmaz,
Keşfedemezler gökyüzünün bin bir tonunu,
Otururlar evlerinde,
Hep bir kin ve hasetle.
Özenirler kuşlara, zeytine;
Beyazdan kahverengine çalan yüzünde.

Bu huzurla yattığım mabet,
Benim mezarımmış meğersem.
İki avucuma sığdıramadığım güneş ve dünya,
Ben gayba karışmamın şahidiymiş anlaşılan.
Oysaki ne kadar da konuştum,
Bir daha hiç konuşmayacakcasına..

Sakalımızı keserler,
Kolumuzu kesemezler,
Sesimizi keserler,
Ülkümüzü bölemezler.

Pencerem gökyüzü,
Hafızam kül tablası,
Hasretim yer küre,
Hayallerim kara delik,
Gerçekler en büyük ütopya.