Bir umut;
Depremden öte
Bir yürek;
Volkandan öte
Bir sevgi;
Ateşten öte
Ayrılık;
Ölümden öte olanda
Ruhum kadere yönelir
Hicrana artık aldırmaz
“Sil gözlerini Pa-mus
Bu yağmur toprak kaldırmaz”
Dualarım ıslandı yine
Hayallerim üşüdü
Sesime
Yağmurlar yağmış gibi
Yüreğim
Tipide kalmış gibi
Düşen her bir damla söndürür beni
Baharsız her mevsim öldürür beni
Yaralı kaldıkça serüvenciler
Ne doktor gelir kurtarmaya
Ne de bir melek can almaya
Sabretmek ilaçtır bazen
Bazende beklemek zamanı
Limanında sonsuzluğun
Hayırsız her sebep söndürür beni
Sebepsiz her “Hayır! .” Öldürür beni
Dar geliyor sözcükler yüreğime
Zor geliyor tavusların gerçeği
Bilir ki kırıktır kanadı
Yinede vazgeçmez gökyüzü sevdasından
Dener her defasında uçabilmeği
Gömülüverdikçe topraklara
Kanayan her kanat söndürür beni
Yıkılan her umut öldürür beni
Kayıt Tarihi : 24.10.2005 09:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2001 Mayıs ayında Rize/Çayeli'nde yazıldı. Bu şiirden sonra yağmurlar çooookk toprak kaldırdı. 40İkindi Dergisinde Temmuz/2006 da yayımlandı.
ölürüm ben...'
Ne zor hayatın bazen içini güzelliklerle süslemeye yaşamak!
Kalktığımız kadar varız ve ayakta kalırız dediğiniz için de kutluyorum sizi.Saygılarımla,Nimet Köse
TÜM YORUMLAR (3)