metruk bir yalnızlığın
ortasına bıraktın yüreğimi
gittin
şimdi ruhumla dans eden
cüzzamlı köleyim
o yüzden yabancı hala
yüreğime düşlerim
ne vakit aklıma düşsen
bilincimin dehlizlerinde
dolaşan anlamsızlığının
yasını tutuyor da yüreğim
yine de senden gidemedim
kaç kere düşündüm
kaç kere acı çektim
ellerimi senden çektiğim
gecelerde
al acıyan yaralı yüreğimi
kıyılarında gelip geçen ömrüme
geçir tırnaklarını
ki alışsın yokluğuna
kanasın sefil güncelerim
belki o zaman senden giderim
emanet bir ışığın pervanesiymişim
gizine uyandığım gecelerde
neydi beni sana bağlayan
hiç bilemedim
ama pişman değilim
26.aralık.06
Birsen AteşKayıt Tarihi : 26.12.2006 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (18)