Özün önceliği Şiiri - Dağlar Özügüç

İncinmiş bir aşkın acısını tahmin edemezsin
Duyguların yürekteki demini hele hiç anlayamazsın
Hicran bu yakar kavurur insanı derinden
Bir gülüş için mum gibi erindiğini göremezsin
Bu yüzden aşk kendini inkar bile etse mazurdur
Kardelenlerin özlenen tomurcuğu aşkın süngüsüdür
Sadakatsiz sevdalar mukallit dir layıkıyla sevemezler
Menekşenin iklim cehaleti onun sürgünüdür
Her şeyin mükemmel olması gerekmediği
O tevazukar günlerden geliyoruz
Ambalajın değil özün önceliğine inananlarla beraberiz
Bir hiçlikten geldik sevgi cennetine gidiyoruz
Yaradandan başka kimseye borcumuz kalmadı
Biz artık her iki cihanda da beraberiz