Özün Kıblesi Şiiri - Hüseyin Turhal

Uzağa bakıp da gözünü yorma,
Boş yere eğilme, başka yer arama.
Gönül aynasına bir bak da dön gel,
Kendine dön ki, kıble senin yüzün.

Dışarıda arama, ne taş, ne toprak,
Senin için kuruldu bu ulu âlem.
Hakk’ın nûru sensin, sana bakarak,
Kılınır en büyük secde ve kelam.

Ne Kâbe duvarı, ne mihrap noksan,
Senin varlığındır bütün kâinat.
Bir nokta olsan da, ummandır ihsan,
Rûhuna üflenen o gizli hayat.

O aşkın sırrı seninle başlar,
Bütün güzellikler sende cem olur.
Gönül gözüyle bak, her şeyden yaşlar,
Kendini bil ki, Hakk'ı sen bulur.

TURHAL’ım der, bu sözüm özden gelir,
Zannetme ki bu yol uzun ve çetin.
Kıblesi yüzün olan her şeyi bilir,
İşte sır, işte sen, işte o metin.