Öztürk Acun Şiirleri - Şair Öztürk Acun

Hep gittin benden
Özlemle
Sordum geçmişin anılarına
Neler oluyor
Bazen oğulla kızla bazen
Usandın yıldın

Korkularım var doğrular gibi
Eller ye bakar dururum çünki
Satmışım hepten anasını ben
Tozlanmış üstü at defterini

Yazlar kışlardı sevgimi soran

Ufalanmış bir ülkeyi
Soyunu sopunu neslini
Demeden kaldırmış ayağa
Atatürk
Tanımayana yanıltana yazık
Yanlış hesaba oturana

Yanlızken sevdan bizimle
Ne gözlerin ırak
Bilmeyen ellerim donuk
Hayalim dondu havada sonuz
Aşk yok
Eyledim firkat

Daha bismillah alacağım yol
Yorulmayacak umarım bu kol
Haksızlığın üstüne gideceğim
Doğrular üstüne esmesin yel

Nefesim çıkar duyar kulağım

Belli değil bugün ile yarınım
Var mı benim gibi sevenin, canım
Huzursuzum, mutsuz kaldım habersiz
Benim acım sensizlik ve tutkum

Geceler sahipsiz sensiz kalınca

Kim istemez ozan gibi demeyi Nazlanmadan topluma şiiri Aşkını düşüncesini övmeyi Kim istemez iyi ile tanınmayı Andır kalsın varlık içinde yoksulluk Genç iken hoş oluyordu yağlı yemek Enerjiktim bilmiyordum dur durak Şimdi ihtiyarlık çöktü fazlalık göbek İmam minarede sela veriyor Yeni ölmüşe rahmetler diliyor İnsanoğlu arsız arsız gülüyor Sıra kendisine gelmiş bilmiyor Okumuş on bin kitap helal olsun Mutluluğumuza katkı sağlasın Birikim ortaya boşa gitmesin Yeni kitap olsun, yazılar gülsün Yaz kardeşim, cevherin var içinde Kaynayan gücün taşıyorsun serinde Yaşamak güzel mi, hoş mu Arhavi’de Mutluluk yarat,dik dur şiirlerinle Gök yitirdi maviliğini gün be gün Bugün füme mi kurşuni mi bakın Yağmıyor yağmur gürültüsü senin Korkular yaratır geçmişte kalan Ankara kirleniyor kirli kömürle İşler yapılıyor Belediyelerde Yoksul diye oy için tembellere Kimse düşünülmeden dağıtılanda Düşüncede olan üç beş oy almak Dağıtılır sokaklarda şakalak Bakıyorum kanaatim şakalık Mizah oluyor patates vermek Korku saldı dertlerimin çoğu yüreğimde Ağlamadım demedim acıları ellere Güldürmedim sevindirmedim gizlere Hayır dua etmeyene nasıl dertlenim Sen varsan gözlerim bakar etrafa Vazgeçmedi gözlerim etrafıma bakmada Mutluydu elbette mutsuzluğa bakmada Ellerim boş kalmada haber sormada HÜSEYİN GEZER’E Unuttum ellerimi işimi görmez Dostum yad ellerde halimi sormaz Gözden ırak olduk yüzümüz gülmez Ağlayan gözlerim kalbim dinlemez Girdi içime bir kere dert gideri yok En kötü yanı ise geçmişi unutmak Bakmaz el sallanır otomatik olmuş bacak Çeker sürükler kendi isterse duracak Biriktirdik sevdamızı kalbimizde Keder vardı korku vardı içimizde Hainlik ihanet yoktu halis düşüncede Hep böyle kalır değişmez diyordum Bu zulmü sen verdin bana görsene Mutlu olup kahkahayla gülsene Yargıladın yalan yanlış bilgilerle Ömür boyu düşeceksin şüpheye

Gözlerin çılgın ateşin
Söylüyorum şakasız gamsız
Saklıyorum seni
Yağmur gibi mağrur
Saksı içinde belki çayırda
Yanıma koydum kolumu

Bizim Süha Doktor besler kediler
Elinden süt içtiler mama yediler
Ersin Hanımla karşılıklı sevdiler
Cumartesi Pazar gelip gördüler

Canları sıkkın çocukları yok diye

Çalışmadan geldim aldım mektubu
Aradım buldum bütün doğruyu
Özlemimim büyük inan doğrusu
Sana can diyen ağabeyin vardır

Şırnak buralardan çok uzaklarda