Öztürk Acun Şiirleri - Şair Öztürk Acun

Bayraklar koşuyor özgürlüğüme
Haberi yok yiyeceğim dayaktan
Bir miting meydanında
Karşımdaki de memur
O da bana saldırmak için emir
Alan

Yılların hasretine kavuş cananım
Küçük mutluluğu büyüt içinden
Kollarını açıp tümden derinden
Sorgusuz sualsiz içten yürekten

Gündüz hüzünlüyse gece çaresiz

bir kadın Havada sanki kanatlanmış Gözleri yerden kesik Tepeye sağa sola fırıldak misali Yürüyor buz üstünde kayarcasına Yakın değil anlaşılan Yol kesik değil Ayağının altında sabun mu Ne Yürüyor koşmadan beter Nefesi hızlı Şişmiş Çok soluyor Kars’ın caddelerinde deli dolu Ekonomiden Giysileri perişan olmuş çok çocuğu Biri sırtında biri kucağında ve de karnında Delice koşuyor Yok aldırdığım Otomobillere aldırmadan Kars’ın geniş makadam caddesinde Kendisini izleyen cadde esnafına aldımadan

Her zaman geldi leylekler/döneceğini bilmeden
yumurtlarım, yavrularım olur diye
şaşacak bulacağı yiyecekleri taşımak için yapıp gittiği yuvasına
korkmayacak tekliğine alışırken
/alışacak çoluk çocuğa
yanlızlığına aldırmadan

Doğru oturup kalınca
Yaşamın tadı sevilmek
Sevimli olup sevdirince melek
İplik gibi çıkacağım derinden
Seyretmek istiyorum yerinden
Bir arpa boyu umudum

Gözlerini aç hele
Kapkara gözlerini geceyi aydınlatan
Kömür gibi gözlerini
Kara dağların keskin yelini
Sağından gir yamacın belli
Yüreğinde esen fırtınayı tanı

Kainatın oluşunu
Yaprakların soluşunu
Adem’in topraktan gelişini
Havva’nın Ademin sol böğür kemiğini
Sol düşünürlerin tespitini
Yoktan var olmaz deyişini

Tir tir titrer tatlı yüreğim
Güm güm diye fısıldaşır duygularım
Hangi yarış hangi varış
Ömür geçer
Böyle derdi kim çeker
Sabır veriyor tanrım

Özlüyorum karanlıktan çıkan sabahı
Bende aslında yok kimsenin kabahati
Asılmasın ki dostum kimsenin suratı
Kin duymasın kimselere ömür çok kısa

Dört bir yanım zindanlar çıkışım kalmadı

İstiyoruz düğün dernek kurmayı
Gelen dost ve akrabayı sormayı
Halini hatırını öğrenip bilmeyi
Yedi Nisanda mutlu olabilmeyi

Sevmiş yeğenim Konyalı delikanlı