Özler Şiiri - Özcan Kurt

ÖZLER

Çeker işte bir şeyler,
Kan kanı can canı cananı,
Bir toprak da harman olanı,
İzin vermese de nizam tutmayı tutunmayı,
ZORLUKLARDA,
Bir eli gönlü yüreği,
Boşalmak istediğinde iyice
Gırtlağına kadar dolup boğulduğunda,
Omzunu, omzuna vereceği,
Her şeyden bıkıp, hıçkırıp içini çeke çeke,
Yüzünü dayacağı bir göğsü,
Her zaman gülmeyi değil, AĞLAMAYI,
Dost, dostu gardaş gardaşı özler..
Bazende kendinden uzaklaşır,
İnsan kendini, kendi ile kalmayı
Kalabaklardan kaçmayı
Yalnızlığı özler..
Her şeyin çoğu,
Vuslata hemen erivermek değildir,
Bizleri aslında mutlu ve güçlü eden,
İnsan:
Az içinde çoğu,
Çoklukta değer bilmeyi özler..
Ümit ekmeyi, bir çocuk gibi,
Beslemeyi, sevmeyi sevilmeyi
İlgilenmeyi, ilgi görmeyi,
İNSAN:
Belki diye (g)ÖZLEMEYİ özler...
Bıktırıcı olmayacak hiç bir şey,
Yakınlarda iken uzak kalmayı,
Hemen kavuşmayı,
Yazın yanarken, kışın üşümeyi,
Küçük iken büyümeyi,
Büyüyünce küçülmeyi,
Rengarenk iken, kırmızıya çalan sarıyı
Dalından kopup sessizce,
Ayrılıp geldiği, sineyi,
Gündüz, geceyi,
Cümle heceyi,
Beklemeyi,
özler

Öz ve can