Özlemin Bahanesi Ay
Sıcak bir Haziran gecesi,
Bir umut tanesi kadar parlaktı ay.
O kadar muazzamdı ki,
Şiir yazasım geldi,
Parlaklığı değil,
Beni üstümdeki anlamı...
Yıllar geçse de,
O Haziran gecesi hep aynı kalacak.
Ay, onu bana hatırlatmaya yemin etmiş gibi.
Ona baktığımda,
En çok özlediğimi görüyorum.
Diyorum ki:
Geçmiş özlemlerim özlem değilmiş,
Asıl şimdi özledim,
Şimdi çok...
Özlem, göğsümde filizlenen bir fidan gibi büyüyor.
Ay, sanki onun gözlerinde parlayan bir ışıltı...
Diyorum ki:
Ey ay!
Sana her baktığımda,
Beni ona yakın hissettiriyorsun.
Umutsuzlukların geçeceğini,
Mesafelerin aşılabileceğini biliyorum.
Ama şunu da biliyorum ki:
Ona duyduğum özlem,
Hiçbir zaman bitmeyecek.
Ay solacak belki bir gün,
Ama ona olan özlemim,
Hiç solmayacak...
Halim Yusuf PİLAVCI
23.06.2023
Kayıt Tarihi : 19.11.2025 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!