Özlemeyi sordum Şiiri - Nejla Turan

Özlemeyi sordum,
bir kuşun kanadında,
özlenene uçup gider dediler.

Özlemeyi sordum,
denizin dalgası gibi,
özleyenin yüreğine çarpar dediler.

Özlemeyi sordum,
gözlerin derinliklerinde kaybolan bir ses,
kalpte büyüyen sessiz bir hüzün dediler.

Özlemeyi sordum,
rüzgârın savurduğu bir yaprakmış,
yalnızlıktan üşüyen kalplere düşer dediler.

Özlemeyi sordum,
gecenin koynuna saklanmış ,
ağlayan bir kelebek dediler.

Özlemeyi sordum,
gözyaşının dudakla buluştuğu an,
sessizce yürekten taşar dediler.

Özlemeyi sordum,
zamanın paslı anahtarıymış,
geçmişi hatırlatan kapıları açmaz dediler.

Özlemeyi sordum,
annemin saçlarından savrulan kokuymuş,
içine çektikçe ciğerlerin yanar dediler.

Özlemeyi sordum,
çocuklukta yarım kalmış bir saklambaç oyunuymuş,
hep sobelenmeyi bekler dediler.

Özlemeyi sordum,
bir mektubun sararmış sayfasında,
unutulmuş harfler arasında gizlenir dediler.

Özlemeyi sordum,
kavuşmaya dair umudu olmayan bir yolmuş,
hep yürünür ama varılmaz dediler.

Özlemeyi sordum,
sessiz gecelerde yankısı bitmeyen bir iniltiymiş,
duyanı yok, içten içe kanatır dediler.

Özlemeyi sordum,
"Özlem, bitmeyen ayrılıktır" dediler.

Nejla Turan