Mah gecede âfil, encüm firarda,
Gece; âfitabı özletecek kadar karanlık.
Asumani bir ışık ararken zulmete düşman gözler,
Bir sırrı çözmede muvaffak oldu âcizâne bu havsala;
Mutluluk denen masal, kaf dağındaymış meğer.
Yüz yıllık eski plakta sessizlik şarkısı çalarken,
Garip bir kelimeye ilişiyor gözlerim lügatta.
Hakkında yüzlerce şey söylenecekken,
Sözcüklerin lâl olduğu,
Cümlelerin açıklamakta âciz kaldığı bir kelime; özlemek...
Kurulmamış şehirleri,
Yaşanmamış anıları,
Özlemeyecek birini özlemek...
Kayıt Tarihi : 25.6.2014 11:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Akif Okan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/25/ozlemek-154.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!