Bir Sual Şiiri - Akif Okan

Kelebekler çok hasta,
Saatlerle sınırlı ömürleri artık.
Kâğıtlar hep siyah doldu,
Renklerin ressamın silahını
dolduracak takati yok.
Şair yazamaz oldu hiçbir şey,
Kalem başka, kağıt başka
diyarda.
Şarkılara lüzum kalmadı,
Hepsi kuru gürültüden ibaret
şimdi.
Kimsenin ölümü göze alacak
cesareti yok aşkı için,
Pervane kalmamış civarda, şem
ise yanmıyor o güzellikte.
Hezar bahane eder olmuş hârı,
Onun bile sevgisi muamma.
Azmiyle en sert kayaları delen
kudret,
Yatağında akamayacak kadar
bitap.
Mâh gecede parlamıyor,
Uzak oldu âfitabdan.
Doldu hepsinin kalbi bihaste
duygularla,
Sen gittin gideli.
Kainata sen nazarıyla bakan
gözler hep karmaşada.
Kıyameti yakın bu beden
vazgeçti her şeyden,
Lâkin sen istisna.
Bir de son bir suali kaldı sana
dair,
Çıldırtıyor, yoruyor beynimi ama
ne çare,
Her şey tamam, bir o noksan.
Söyleyiver Allah aşkına;
Rahmanın bile sığdığı aciz
insandaki tek cevhere,
Bir beni mi sığdıramadın sevgili?