gözlerimin içine bak çocuk.
düşürme omuzlarını durduk yere,
hiç vazgeçebilir mi insan yaşamaktan
ölüm var diyerek sonunda...
ağlamıyoruz çocuk,
sıkıyoruz inatla dişlerimizi
düşüyoruz seninle okul harcı için çıktığımız inşaatın beşinci katından,
bir otoban kenarında boylu boyunca yatıyoruz seninle
ellerimizdeki simitler dağılıyor asfalta,
ölüyoruz seninle çocuk
göğün mavisini
yaprağın yeşilini bilemeden
ölüyoruz seninle çocuk
bir tas süt kaynatamadığı için ocağında anamız...
anla beni çocuk,
ne olur anla...
sen çevirsen de yüzünü ötelere
senden bir rüzgar esiyorsa binlercemizin saçlarında
adın bir özgürlük marşı oluyorsa dilimizde
sonsuz bir bahar olsun diyedir
kara kışları ömrümüzün...
12 Nisan 2011
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 14.4.2011 00:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melih Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/14/ozgurluk-marsi-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)