Özgürlüğümü Sende Yitirdim

seni sen getirdin önce bana
yaprakların sarardığı
sevilerin kızıllandığı
dalgaların poyrazlandığı bir mevsim
yaprak yaprak
yağmur yağmur
ve korkunç bir fırtınayla

seni sevmelerin getirdi önce bana
sevmelerin tutsaklığıydı çaresizliğim
yeşil dalların yalnızlandığı
kuru ağaçların beyazlandığı
yüreklerin titrediği bir mevsim
zincirlendim sana
ellerimde kelepçe ayaklarımda pranga.
sürgülüydü gözlerim
her bir yanımdı sevdan

seni bakışların getirdi önce bana
bakışların kurşunladı beni
tutsakladı kendine
gökyüzünün ağladığı
toprakların yeşillendiği
duyguların renklendiği bir mevsim
göremez oldum önümü
koşamaz oldum yolumda
duyamaz oldum yaşamı
ne var ne yok
Unuttum, unuttum hepsini
İhanet ettim her şeye.
hep sendim, hep seni yaşadım
her gülüşte her öpüşte..

seni tutkularım getirdin önce bana
sevmelerin tutkum,
yarınlarım yokluğum oldu
sevi tomurcuklarının bombardımanıydı
üstümdeki toz duman
ve her bir yanım pare pare
özgürlüğüm, benliğim
bakışlarınla bin parça
ve ben ona hasretken
ah be bir tanem, ne zormuş
ne zormuş, senle aşkı yaşamak
ne kadarda zormuş
seni senle yaşadım hep ben
ve öyle bencilleştim ki bu mevsim
hissetmez oldum açlığımı,
İçime gömdüm kavgalarımı
bir bir susturdum direnişlerimi
ihanet ettim emeğime, ekmeğime
sırtımı döndüm yarınlarıma
hep sendim ben, hep seni yaşadım
sanki sana prangalandım bu mevsim
Yıllandım bakışlarınla o sevi mahzeninde
Yitirdim kendimi
özgürlüğümü benliğimi yitirdim
ah be nar tanem, nur tanem
ne zormuş senle aşkı yaşamak.
ne kadarda zormuş

İşte böyle..
Özgürlüğün bitişi,
yitişi onun sevinin tatlı kucağında
ve bencilliğin başlayışı
salt kendini düşünmek,
salt seni ve aşkı düşünmek
ah be. bir tanem ne kötü
ne kadarda korkunç
düşünülecek, yolunda koşulacak
O kadar uğraş varken..
sevilerin prangasında bir kürek mahkumu gibi
hep seni düşünerek yaşamak
ne kadar zor
ne kadar da zormuş be arkadaşım.

25.12.1973:
Bandırma.