Özgürlüğe Giden Yol Şiiri - Kasım Kobakçı

Sürekli ateş altında ezelden bu yana,
Şehirleri, köyleri, evleri,
Zerdüşt ve tutsaklar ülkesi bu ülke,
Dağlarda volkan bombaları,
Yanar yağmurda, karda ve doluda mahsuller,
Yanar toprak ve ormanlar,
Yanar can suyu ve hava,
Nehirlerden kan akar,
Kara kuzgunlar cıvıldar göklerde.

Anıtın önünde yirmi yaşlarında,
Yiğit ve cesur bir adam,
Tüfeği omzunda, kalbi yıldızlarda,
Bir damarı And Dağları'ndan Che Guevara şelalesinde,
Diğer damarı ise baskı ve zulme karşı olan kadim itaatsizlikte,
Uzak bir dünyadan gelmiş gibi,
İçten ve anlamlı bakıyor,
Anıt mezarların kitabelerine,
Sanki gönül bahçesine girmiş gibi.

Her taşta rengarenk bir gül destanı,
Parlayan bir yıldız,
Solmayan bir gül dalı,
Ve ateşler ülkesinin haritası.

Anıtın önünde cesur bir yiğit,
Nefesi kesilerek özgürlüğün peşinden koşarken,
Aniden kalbi durmuşçasına,
Derin ve samimi bir duyguyla,
Uzun bir yolculuğa çıkmış gibi,
Üzgün ve öfkeli hissediyor kendini.

Ateşle yanarken dağlar,
Kara kuzgunlarla gürlerken gökler,
Annelerin yüreklerinde cehennem çukurları,
Alfabesi olmayan çocukların gözlerinde,
Tutuşturur geleceğin kıvılcımlarını.

Yoluna düşmeden önce cesur yiğit,
Bakar kendi geleceğine ve geçmişine,
Gururlu, üzgün ve ürkmüş görünür,
Özgürlüğe giden yolda.