Özgürleşirsin Şiiri - Kasım Kobakçı

Rengin beyaz, bayrağın yaz,
Çabucak kirlenirsin,
Geçecek biraz bahar ve yaz,
Daha yetkin ve daha sofistike olursun.

Koy gece yarısı rüyalarıma,
Yerde saplar ve bıçaklar,
Gir örtülerin altına, üşüme,
Kucaklaşır birleşirsin.

Yemek için bir parça lavaş,
Yırt ve kopar, her zaman savaş,
Alışacaksın ilk başta yavaş yavaş,
Sonra kalınlaşırsın.

Her çeşit kul Arş'ı süsler,
Dünya bir çarşıya benzer,
Karşıysan eğer bir fikre,
Bazılarında birleşirsin.

Mısır püskülleri gibidir,
Sanatsal yön kısırdır,
Oyna, pençele, çiz ve ısır,
Aslan olursun, şair olursun.

Ne kadardır şiirin sermayesi,
Sevgi ve şefkatle kanatlarını açarsın,
İç işkembe, kelle, paça,
Gözlerin de parlayacak.

Al kalemini bardağını,
Doldur kardeşim, doldur içkiyi,
Olabilseydin bir çiçek,
Bir araya gelirsin.

Eğer varsa hakikat kendi içinde,
Kabul edilir ağızdan ağıza,
Değer bulur halkın gözünde,
Sert ve altın rengi olursun.

Başkadır dil dolgusu,
Ver bana helal yiyecek,
Dağ adamı diye söylemelerine izin verme,
Şehre gider ve yerleşirsin.

Tapmasınlar putlara diye,
İzin verme onların yoldan sapmasına,
Yapma şakaları,
Kesemezsin, kör olursun.

Tencere kırılır bu masada,
Almaya çalış en yüksek puanı da,
Defneyi, maydanozu, dereotunu,
Çeşitlendir de daha fazla tür olursun.

Kazarken aşka mezar,
Ver şiiri azgınlaştıkça insanlar,
Büyüdükçe geniş olanlar,
Özgürleşir, özgürleşirsin.