beklenmedik bir şafak gibi parlıyor ellerimizde bıçaklar
fazla buluyoruz ışığı ve tek başına bırakıyoruz.
bacaya konmuş güvercinle konuşuyor yağmur, en yalın diliyle
yazık, hiçbir şey anlamıyoruz bu konuşmadan, yoksun kalıyoruz
çeliğin şarkısını dinlemekten, düş görmekten.
gökyüzü kılıcını bırakıyor bir süre için
bizse sürekli istiyoruz onu: üzülmüşüz bir kez
asma dalındaki tomurcuğun yer değiştirmesine, ateşle
Kayıt Tarihi : 4.7.2000 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!