Özcan Karaca Şiirleri - Şair Özcan Karaca

Mevla'ydı hiç görmediğim
Leyla'nın suretini rüyalarımda gösteren
Leyla'nın var olduğunu görünce tutuldum birden
Fazlamı ihmal ettim
Mevlayı leyla yüzünden
Veren sensin, alan sen

Bakıyorum ki,
Sende biraz ben kalmış
Tıpkı,
Bende de sen kaldığı gibi...

Kapılar kapanıyor üzerime, üzerime
Bir ses diyor açtığım kapıya ilerle

Bir sevdiği olmalı insanın
Göz, göze geldiğinde mesela
Kalplerinde, aynı
Ritimde attığı

Bir sevdiği olmalı insanın

Cana, can katar
Canan
Şimdi kim olur bu
Can'a, canan

Gerçekler can yakar,
Ve şuan canım yanıyor...

Şimdi desem ki
Umutla, hayallerime koşuyorum
Gerçekler çelme takar
Çünkü, gerçekler hayalleri silip atar

Beni limandan aldı
Meçhule giden gemi
Kıyıdan uzaklaştı
Neydi bunun gayesi

Ufukta güneş batıyor

Geleneklerimiz bize öğretiyor ki
Misafirliğe eli boş gidilmez
Fakat, misafir olduğumuz
Bu dünyadan da eli boş gidilmez

Bu gönül bir gönüle tutuldu
Ruh bedende, beden
O gönülde haps oldu

Ölüm;
Ruh'u bedenden azat eder