Özcan Karaca Şiirleri - Şair Özcan Karaca

Nerde kaldı, annelik nerede
Doğuran herkesi sanma ki anne
Olsaydı doğuran her kadın anne
Serilir miydi ?
Ayaklar altına,
Cennet gibi bir belde

Bak konuşsa haykıracaklar
Bir rüyadan uyanmışlar
Şimdi toprak altında
Ruhsuz yatmaktadırlar

Toprağın üzerindekiler

İnsan görür
Görmemesi gereken şeyi

İnsan duyar
Duymaması gereken şeyi

Ne kadar edepsiz diyorum
Bazen karşımda ki ne
Oysa, aynanın karşısında olduğumu
Unutuyorum bile

Şen şakrak geçirdim ömrümü
Ne şükür vardı ne secde
Sonunda yine dilde
Tek cümle
Yapmasaydım keşke

Amacın beni mecnun yapmaksa
Ben zaten mecnun um sen leyla ol yeter

Maske, ardında maske
Yüzler üstünde, kim bilir kaç maske

Sanmasın leyla, kays'ı mecnun yapan onun aşkı
Kays'ı mecnun yapan mevlanın aşkı

Hayatta hep yük oluyoruz
Anaya,
Eşe,
Dosta,
Kardeşe,
Hana,

Neye versem ömrümü boşmuş
Anladım ki İslam'a adanmayan bir ömür boşmuş