Özcan İşler Şiirleri - Şair Özcan İşler

Ruh ölümsüz beden ölür,
Yalan oldu gitti derler.
Bilmeyenler cahil olur,
Yalan oldu gitti derler.

Doğru kapıdan çıkmadan,
Yalan yedi dağ aşıyor.
Boyun büküp baş yıkmadan,
Mağrur mağrur dolaşıyor.

Bir türkü tutturmuş yel, avaz avaz,
Sarmış her yanını, tam kuru ayaz,
Gözleri dumanlı, saçlar bembeyaz,
Kara günde yalnız kalan dağlar hey!

Bugün de akşam oldu birer birer düştüler,
Kırık kalplerle doldu gönül tamirhanesi.
Dört kafadar başbaşa ağlayıp, gülüştüler,
Kırık kalplerle doldu yalnızlar meyhanesi.

Başına takarsan hasret tacını
Yalnızlık bitirir yalnızlık seni.
Yüreğine gömsen bütün acını
Yalnızlık bitirir yalnızlık seni.

Gözlerinle, gönlümdeki yaktığın,
Yanardağlar, yangınları söner mi?
Uçtuğunda, arkasından baktığın,
Talih kuşu, birgün geri döner mi?

Aşk şimşeği bedenimde çakarken,

Yanardönerlerin, pişmanlıkları,
Çarkı çıkarına, döndürmek için.
Dostlukları gibi, düşmanlıkları,
Umut  Işığını, söndürmek  için.

Yoldaş bilme,  yarı yolda satarlar,

Hem ağaçla, hem çiçekle,
Orman yanar ben yanarım.
Her kelebek, her böcekle,
Orman yanar ben yanarım.

Dünyada cehennem yeter,

Her yaz defile, şenlik ormanlar bölgesinde,
Kuş, çoban, yolcu gelir serinler gölgesinde.

Yaz sonu hazan vakti, günler hüzne kasedir,
Gökyüzünde rakseden zenci, baş rakkasedir.

En yiğit, kuyruğu pomponlu sincap,
Yaprak kıpırdamaz Anadolu da.
Değerler sekerat, kalmadı hicap,
Yaprak kıpırdamaz Anadolu da.