Kalemim konuşmaz oldu artık!
Gözyaşlarım kaplıyor kağıdımı.
Yazmak istiyorum, esir olmak-
Tutulmak istiyorum, yapamıyorum.
Sanki herşey engel bana.
Son günlerde bunaldım çok.
Kaçamak cevaplarla bitti senemiz
Bu muydu bizim aşka olan bedelimiz?
Allah affetsin -ne diyeyim- bunu da hallederiz!
Bazen söner bezen geri gelir hislerimiz.
Adaletin bu mu, nerdesin ey sevgili?
Ne demek istediğini çok iyi anlıyorum.
Sen sevmiyorum desen de aldırmıyorum.
Sensiz geçecek ömrüme acıyorum!
Allah'ım affet ben galiba gidiyorum.
Bana bu canı veren sen.
Şu an tarifi imkansız mutluluklar içerisindeyim.
Lakin sınırı belli, yakında – emin ol- deliririm.
Gonca güller arasından ben nedense seni seçtim!
Seven gönüller bazen pişman olur, çaresizim.
Ben okulu astım, gitmiyorum artık!
Her şiirin bir öyküsü vardır bende,
Akıp durmaktan kalmadı yaş, kurudu sayende.
Duygularımın tercümesi oldu şu müsvedde.
Yürür dururum; Sevgi yolu, Balıklı caddesinde.
Eskisi gibi çağlamak istiyorum.
Bir arkadaşın var,
Harika biri, her neyse.
Artık benim de kardeşim sayılır.
O da olmasa, senin tadına nasıl varılır?
Dolaşıyorken seninle,
Sabahlar olmasın istedim.
Hiç gitmediğim yerlere gitmek,
Kollarını açtığında, sana koşmak;
Ölümsüz aşkı, yaşatmak isterdim.
Parkların bu kadar güzel,
Geldi yine sonbahar,
Yazın neşesi kalmadı artık!
Mısralarımda sana seslenerek;
Seni aradım, elde mi hüzünlenmemek?
Sonbaharda dökülür ya yapraklar,
Uzun zaman oldu, kitap yüzü açmayalı.
Ve ben çok pişmanın Allahım!
Bana verilen emekleri boşa çıkartmamalıyım.
Vermeliyim, karşılığını ödemeliyim.
Ne olur hayallerim çıkmasın boşa.
Yüzüme kara çıkartma!
Seni düşündüm uzun gecelerde,
Adın her zaman aklımda hece hece.
Hep sen varsın, en güzel düşlerimde,
Seni istiyorum yanımda, sadece!
Geçiyor her uzun gece, sensiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!