Dalgalanır durur sancağımda
İstiklal Marşı her bir ağızda
Ölmeye hazırız, onun uğruna
Saygı göstermeliyiz daima.
Elimizin kiri olmuştur, para.
Açar içimizde büyük yara.
Bol gelen yatırır kumara.
Öğrenci milleti, muhtaçtır beş kuruşa!
Yaşam kavgasıdır daima,
Gitme vakti gelmişti artık.
Hala nazlanıyorsun, nedir bu rahatlık?
Ne olur bırak, ağırdan alma kendini.
Vazgeç; kabul etsin Mevla tövbeni.
Ben sensizlik nedir çok iyi bilirim.
Masada bir beyaz çaydanlık,
Bu gece hava nedense çok karanlık!
Bize görünüyorsa, ufukta ayrılık,
Ne yapalım; çekeriz yalnızlık.
Sen bende adeta bir hastalık,
Sen beni sevmesen de,
Hayatımı bilmeden, kahretsen de,
Dizelerimde sana sitem etsem de,
Değişmem inan seni Dünya’da hiçbir şeye!
Mevla vermiş sana, sanki keçi inadı!
Israrlarına ne yazık ki dayanamadım,
Uykum var dedin, belli ki uyuyamadın.
Zamanım olsa inan bana,
Daha güzel şeyler yazardım sana.
İşim var gitmeliyim.
Derman kalmadı ayaklarımda,
Sana koşmaktan.
Yaza yaza bıkmaz oldum
Duygularımdan.
Şiir terciman oldu haykırışlarıma,
Hadi beni anlasana!
Günler bir bir geçiyor,
Ve biz hala dönüp bakmıyoruz halimize!
Hatalarımızdan ders almıyoruz,
Ve tekrarlıyoruz her daim,
İnsanoğlu Habil ve Kabil beri düşman.
Lakin elimizde, bize kalmış tüm bunları yenmek.
Usulca yağiyordu yağmur.
Bastırdı, üstüm başım çamur!
İnşallah olacağız bu işte mamur!
Az kaldı, yakında haberim duyulur.
Hayatın merdivenlerini çıktım.
Dağa, taşa, toprağa, her insana …
Allah’ım ne güzelsin, aşığım sana!
Karani gibi Veysel gibi olamasam da,
Ne olur çıkarma çabalarımı boşa!
Senin yolundan sapmamaya özen gösteririm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!