Aşk dediğin nedir ki yar,
Ellerini tutmak,
Gözlerine bakmak,
Yalancı hayallerde dolaşmak,
Hepsi bir kalıba sığar.
Yaşamın kıyısından bakma
Dal içine olabildiğince
En fazla boğulursun
Cahil dedikleri umut cesaretinde
Korkma biraz daha yaklaş
Mutluluk göreceliymiş
Seni özledim anne,
Kokun gelmiyor yollar ötesinden,
Sesini duyamıyorum açtığım paketinden,
Bıktım çıkar seslerinden,
Yazarken yalnız gecelerden,
Seni özledim anne.
Yine sen arkamda,
Bilmediğim karanlıklarda,
Gitmediğim sokaklarda,
Belki loş bir ışık altında,
Uyumaya çalışıyorsun...
Heyecan aralıklarında.
Bir portre çiz Müge,
Müziğin ahengi olsun yüzünde,
Aşkı göreyim gözlerinde,
Sevgi sözcükleri olsun dilinde,
Fısılda kulağıma...
Kimse duymasın.
Sebepsiz fırtınalar eser içimde,
Serin ve yalnız akşamlarda.
Kimse bilmez;
Nerden çıktı,
Nerden gelip, nereye gidiyor.
Eser sadece
Belki de olacak,
Anlayacağız belki birbirimizi,
Yelkensiz de geçebileceğiz,
'Aşılmaz' denen engin denizleri,
Biz yarattık bu sefer,
Bilerek, isteyerek.
Yarım kalmış bir cümle gibiydi aşkımız.
Üç nokta ile biten...
Ve...
Ve hep söyleyecek birşeyi olan( :)
Ve hep akıllarda soru bırakan(?)
Sana bir masal anlatacağım anne.
O bir masal çünkü,
Ben bile inanamıyorum gerçek olduğuna.
Tek başına bu zamanda,
Hala 'masal' kaldığına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!