Ozan Kaleli Şiirleri - Şair Ozan Kaleli

0

TAKİPÇİ

İsmim Ozan olunca herkes doğduğum günden itibaren beni şiir yaz diye çağırmaya başladı ve hala da şiir yaz diyorlar bana. İşte tam da bu yüzden kızmalı mıyım, teşekkür mü etmeliyim bilemiyorum, babamın bana ilk bırakmak istediği ismi kabul etmeyen ilçemizin nüfus memuruna...

Ozan Kaleli

Kadın erkek eşitliğini nasıl istemem
İlkokulun kurşun bir kalemle ezilen sıralarında
Kız erkek tüm sınıfı
Sıra dayağına çekerken öğretmen


Devamını Oku
Ozan Kaleli

Pijamasını almak için
Aniden odasına girdiğinde babam
Tek utandığım açıkta kalan kıçım değildi
Perdenin bir köşesinden odaya sızmış
Sokak lambasının ışıltısında parlayan

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Her bitiş yanında başka şeyleri de bitirir
Su biter, çiçek kurur
Mum biter, gölge kaybolur
Aşk biter, yalnızlık kıyıya kıyıya vurur
Ama aşk biter
Yalnızlık yalnızlıktan kudurur

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Aşk bitince
Ne kadar anı
O kadar acı
Yaşanmamışlıklarda saklıdır bazen
Aşk yarasının ilacı
Oysa sevince

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Şimdi kimin yatağındasın sevgili
Ne söylediler sana aşkla ilgili
Bensiz kaldığın günler hep öldüğünü
Acaba öptüğün kulaklar duydu mu

Hem beni seviyorsun hem başkasını

Devamını Oku
Ozan Kaleli

rot balans ayarım bozuk, hangi tamirciye gitsem?
kim onarabilir, kim birkaç ay bile olsa garanti verebilir,
yan sanayi acılarıma?
sendeliyorum bir sağa bir sola.
rot balans ayarım bozuk ve ayarım bu aşk meşk işlerine,
sendeliyorum dedim ya sendeli(ri)yorum.

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Bir şehirden nefret edebilir insan
Hani hayatımın şehri dediği
Bir yemekten mesela
Özel günlerde yediği
Bir şarkıdan bile
İlk onunlayken dinlediği

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Ne çabuk da unuttum Sedef'i,
Aynur böyle olmamıştı mesela
Ceylan ise hep hatırlatırdı bana Demet'i

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Bunca acının mutsuzluğun karşılığı ne kadar sevinç olabilir ki gerçi,
Oysa eskiden bir kalıp tezeğe bile koca bir tencere verirdi çerçi…

Devamını Oku
Ozan Kaleli

Sadece bi uğradım gitmem gerek
Güneşin ve denizin bana oynadığı çirkin bir oyun bu
Gökyüzünü böyle hep mavi sandığım
Akşamlar bir çocuğun beyaz bir kağıda karaladığı çizgilerdir aslında
Çocukken kirletmeyi büyüdüğünde kirlenmeyi öğretir
Çöp tenekesine buruşturulup atılmış nice hayatlar

Devamını Oku