Ozan Kaleli Şiirleri - Şair Ozan Kaleli

‘’Erkeğin karakteri ayakkabısından belli olur’’
Derdi eski sevgilim
Bir gün ayakkabıma bakıp
‘’Güzel’’ demiş ayakkabımı beğenmişti
Ben hiç bakmadım onun ayakkabılarına
Sadece dokunurken çıplak ayaklarına

Onun yastığını bir köpek gibi kokluyorum her yerde izini sürmek için
Yastığında küçük bir çukur yüzünü ve hüznü gömdüğü
Artık yiyemem bana kendi bahçesinden topladığı fındıkları
Saklamalıyım tek hatıradır bugüne ait olan
Bir intihar bombacısıyım sanki elimde pimi çekilmiş koca bir yalan
Yasaklamalıyım gözyaşlarımın boğazımdan z-amansız geçişini

Bizim atalarımız sizin atalarınızla sevişirken
İcat edilmemişti bayraklar
Körebe oynamak gibiydi göçebe oyunu
Ebe olan tuttuğuyla devam ettirirken soyunu
Açtı gözünü attı üstündekileri
Göz yumduk kendimize mal ettik hep

Erkek ne zaman eksik hissederse kendini
Önce köle olur sevdiğine, sonra sahiplenir sevdiğini
Aşk anlamını böyle yitirir yemek masalarında
İştahsız yutulurken doyumsuz kelimeler
Yatakta uykusu kaçmış bir o yana bir bu yana debelenen tirajierotik beklentiler
Savaşma seviş kolaysa

Altın rengi babetinin içinde tutsak bir bülbül gibi
‘Ah aşk’ diyor çıplak ayakları
Habire huysuzlanan bir tayın şaha kalkışını görüyorum
Babetinden ayrılırken kıvrımlı topukları

Yağlı boya fırçası gibi dans edercesine şekiller çizerek

Gömleğimin yakasını açacak gibi oldu,
Bense kaçacak gibi
Bana usul usul sokuldu
Kucak açacak gibi
Kalbini açmaya hazırdı,
Benimse yüzüm,gözüm, dizim,

Öyle çok sevdim ki seni
Bir uçurtma düşün gökyüzünde
Ve senin elinde ipleri

Çıplak ayaklarıyla yürüyor çocuk
Üzerinde ne bir kadife pantolon ne naylon bir yağmurluk
Islak ayaklarıyla yürüyor çocuk
Bir yağmur damlasına dönüştükten sonra biz
Çocuk için üzülüp ağlasak bile
Gözyaşımız yağmur olur düşer çocuğun üzerine

Anne nasıl beceriyorsun böyle güzel yemek yapmasını
Ne kadar tuz, ne kadar yağ, ne kadar su katıyorsun
Nasıl yoğuruyor, nasıl ısıtıyorsun
Neden seviyorlar senin yemeklerini
Aldatılmış bir erkeğin duygularına benziyor
Yemek yapmayı bilmeyen erkeğin hissettikleri

Yıldızların olmadığı şehirlerde
Bir bir düşen uçakları görüp de çocuklar
Önce hayallerinden vazgeçmeyi öğrenirler yıldız kaydıkça yitirdikleri
Bir ülke hiç büyümedikleri