Ozan Arif Şiirleri - Şair Ozan Arif

Daha duur... Daha dur, bu daha ne ki..!
Daha bu sevincin yarısı gardaş,
'Başbuğ' çıktı ama, bitti mi peki?
Bitmedi bayramın serisi gardaş.

'Muhsin' nasıl, 'Yaşar' nasıl şu anda?

Şu yalan dünyada iki yakamı,
Birbirine değdirmeye çalıştım.
Ne malı düşündüm ne de makamı,
Zulmu büküp eğdirmeye çalıştım.

Gücü Hakk'tan üstün tutan illeti,

Derinde dost derinde,
Derdim var, derdim benim
Dünyanın her yerinde,
Derdim var, derdim benim.

Şu dünyaya bak hele

Zor günlerden geçiyorsun gayet zor,
Yılmamalı ülküdaşım dikkat et.
Gaflet ateş, gaflet alev, gaflet kor,
Dalmamalı ülküdaşım dikkat et.

Başbuğu yitirdik senin acını,

Benim için artık yalan dünyada
Ekmeğin tadı yok aşın tadı yok.
Alparslan Türkeşsiz kalan dünyada
Baharın tadı yok kışın tadı tok.

Onun sağlığında gezerken yurdu

Bilmez mi kahpe felek,
Nasıl geldim bu çağa?
Ben düştüm bayrağımı,
Düşürmedim alçağa.
Felek tuttu yine bak,
Fırsat verdi alçağa!

Tevellüt; kırkdokuz, adım Ârif'tir,
Soyadım kütükte Şirin bilinir.
Giresun, Alucra, Hapu köyünden,
Soyumu sopumu sorun bilinir.

Ozan diye tanır tanıyan beni,

Vah zavallı Türkiye'm!
Soluyor yalan değil.
Başa geçen onu yem
Biliyor yalan değil.

Ne yol aldık ne menzil

Almanya unuttun mu seni sen?
Demokratik insancıldın hani sen!
Hele düşün hatırlarsın dünü sen!
İlk geldiğim zaman bando çaldınız,
Neden şimdi bana düşman oldunuz?

Bu bir kaidedir izahi olmaz,
Gönülden çikanlar, gözden de çikar.
Sadece gönülle, göz ile kalmaz,
Hatirdan, sohbetten, sözden de çikar.

Yikanin;