Oyunlardı Gerçekte Oynanmayan

Yalnızlığımı salıyorum şimdi sokaklara.
Ve o bir yana, ben bir yana;
Koşuyorum…

Hayallerimi doğuran o kente;
Koşuyorum.

Kent ki, bir zamanlar beni de almıştı rahmine
Sonra hayata inat fırlatıp savurmuştu bu mezbelenin ortasına.

Oyunlarım olmuştu bu kentte
Ve hayatın saklambaçlarında ebelenmiştim.

Kuşları avlarken elektrik tellerinde,
öldürülen hep ben oluyormuşum.

Sokaklarında her kayboluşumda,
Sımsıcak kollarını aramıştım.

Ve hangi hatıramı yoklasam,
Sıcaklığın kalıyor yüreğimde.

Oyunlarda kalsın artık hatıralarım.
Oyunlarda bulmuştuk, oyunlarda yitireceğiz,
Biliyorsun…