Oyuncak Tren Şiiri - Emel Özten

sürerim vagonları ardı ardına
raylarına tüyü bitmemiş aşklar iliştirip.
tünellerim ekşi nar kokar.
ellerinde bavullar,
gidenler konar
pencerelerime.
adamakıllı
insan kokarım.


kömür çalar avurtlarıma
seferlere çıkarım.
senfoniler doğurur düdük sesinde
biletsiz yolculara süslenirim
.devrilen ağaçlara
kuşlar çizerim
nefesimin buğusunda.

dörnala keşfe giderim
bakışına göç düşmüş kızlara
aya çiçek aşırırım avgun tarlalarından
sararmış bıyık altlarına düşerim
gülüşlere imrenip.
heybemde istasyonlardan kalma
ıslaklık,
büyürüm oyuncaklarıma.