Eskiden evimde otururdum, buna fırsat varken hala.
Şimdi dünya evimin içinde, oyuncak olmuş elimdeki bir telefonla.
O mu oyuncak bende, ben mi onun oyuncağıyım bilemedim.
Kafamdaki curcunadan kaçıp da kendimi dinleyemedim.
Bu sürekli çalışan makineyi dinlendirmek lazım arada.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta