Oysa Yaşamak Şiiri - Rana Buyurgan

Aman efendim! Nefes almayı yaşamak sanıyorlar.
Oysa yaşamak çimlere uzanıp gökyüzünü izlemek bazen,
Yağmurun altında sırılsıklam ıslanmak,
Sevdiklerinle geceler boyu kahkahalarla gülmek
Ya da ağlamak mesela;
Hıçkıra hıçkıra saatlerce ağlamak.
Yemek yerken gözlerini kapatıp tadını çıkarmak anın.
Sonra şükretmek;
Gözyaşlarına ve gülümsemene şükretmek,
Aldığın her nefesin kıymetini bilmek,
Geri dönemeyeceğin anların bilincinde olmak.
Hayat akıp giderken durup bir köşede biraz dinlenmek.
Anlayacağınız yaşamak, yalnızca nefes almak değil efendim.
Öyle olsaydı yaşamın bir değeri kalır mıydı bizim için?