Bana güvenmediğini söylerken,
Güvenmem için hiçbir sebep vermiyordu.
Sözcükleri diken, davranışları boşluktu.
Ve o boşlukta ben hep sıkışıp kalıyordum.
Ben eksik hissettikçe başkalarına savruldum,
Bir avuntu, bir değer aradım.
O ise bunu ihanet sandı,
Oysa ihanet eden ben değildim.
Eksik bırakan oydu.
Duygularımdaki yangını görmedi,
Ateşi sadece onun söndürebileceğini anlamadı.
Ben ne kadar yanıyorsam,
O o kadar uzağımda kalmayı seçti.
Ve belki de bu yüzden…
En çok o inanmalıydı bana, inanmadı.
Benim hatam yaralarımla konuşmaksa,
Onunki de hiç duymamaktı…
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!