Tılsımı yitmiş bir hayat var avuç içlerimde.
Her yanı karanlık.
Yorgun müebbetlerin rutubeti… Küf kokuyor.
Köhne sokaklar, yıkık duvarlar kadar soğuksun bu bahar.
Sana çıkmayan yollarda yağmura tutuyorsun ellerimi.
Islanıyorum.
Islanıyorsun.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta