Çocukken güzel olan her şey gibi sanki
Hep gelenler olurdu beklerdik maaile otogarda, gözlerimiz yolda kalırken dört gözle…
Küçücük kalbimle ve ellerimle kucak acardım hergelene, koşardım, sarılırdım…
Otogara gelen misafirler…
Büyüdükçe ben değiştim, otogarlar gibi büyüdüm. Fark etmeden tüylenen elleri ve acıyla yumruk büyüklüğünde büyüyen kalbimi. Salıncağa çarptığım burnum kocamandı artık.
Fark edemiyordum onu bile…
Ve şimdi bir otogarda incelerken çeşit çeşit insanları, bilmiyorum hayatın ağırlığını.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
