Fatih Porsuk - Otogar İnsanları Şiiri - ...

Çocukken güzel olan her şey gibi sanki
Hep gelenler olurdu beklerdik maaile otogarda, gözlerimiz yolda kalırken dört gözle…
Küçücük kalbimle ve ellerimle kucak acardım hergelene, koşardım, sarılırdım…
Otogara gelen misafirler…
Büyüdükçe ben değiştim, otogarlar gibi büyüdüm. Fark etmeden tüylenen elleri ve acıyla yumruk büyüklüğünde büyüyen kalbimi. Salıncağa çarptığım burnum kocamandı artık.
Fark edemiyordum onu bile…
Ve şimdi bir otogarda incelerken çeşit çeşit insanları, bilmiyorum hayatın ağırlığını.