Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
teprikler yürekten vi icinden gectigi gibi yazmissin yüregine saglik
herşeye rağmen hayat yaşamaya değer.bunu anlayan ve bizlere anlatan yüreğe saygılar güzel bir çalışma
mükemmel bir kalem
özü sözü anlatımı
şiir paylaşımı
hani bir yerden güneş dogar ya
farklı esen rüzgar ya
yıldız toplayan türküler var ya
işte öyle yürekten yazılan
güzel bir eser olmuş
kutlarım yazan kalemi
salim erben
Şiirde duygu bütünlüğü ve anlam derinliği olunca okuyucu ister istemez etkileniyor.
Serbest şiir tekniğinin tüm kuralları yerli yerinde.
Sıcak, sımsıcak bir şiir okudum. Tebrikler....
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
çok anlamlı, gönlünüze saglık.İnşallah otlar yemyeşil kalıp çiçekler açar.
Efendim bu kadar samimi bir hayat yasma nasihati ile örülü, güzel bir siir okudum yürekten kutlarken ant. aldim sayfamdasiniz+10 tam puan...
Harika bir paylaşım olmuş kutlarım şiir okuyucusunu yormuyor sözler özenle seçilmiş itinaile yazılmış anlatım oldukca güzel sıcak duygulu okumaktan zevk aldım umarım yorumcularda benim gibi düşünür tekrardan kutlarım
bunda ilham kaynağını
Nasihat dolu bir şiir.yaşamanın önemi bu şiirde çok güzel vurgulanmış.hayat kısa dönemeçlerle dolu,engebeli herkes heran her isteğini elde edemiyor maalesef,otlar üzerine düşmeden otların üzerine yayılmak belki hoş güzel bir duygu yaşama sevinci veriyor insana.ama nereye kadara,insan hayatı varolmakla yokolmak arasında kısa bir çizgiden öte gidemiyor.ama yinede varolduğu sürece insan yaşamın kıymetini bilmeli onu en iyi şekilde değerlendirmeli ki hayat için bize verilen sınavı başarı ile geçebilsin.kutlarım bu güzel dizeleri yazan kaleminizi ve yüreğinizi sayın hocam.saygılarımla
modern bir hayyamla karşı karşıyayız galiba
rind ve kalender
tebrikler
Otlar senin üzerine yayılmadan,
Sen otların üzerine yayıl,gerine gerine..
Yeter kara kara yandığın yeter..
Bir gün bakarsınki bu ömür biter.
ÇOK GÜZEL ANLATMIŞSINIZ SEVGİLİ ŞAİREM AMA LAR VAR HAHATTA KUTLARIM SİZİ TAM PUAN SELAM VE DUA İLE
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta