Annesi öğretmeni, evi okul gibidir,
Baba, okul müdürü kardeşler çevresidir…
Salon, dersen toplumu odası park yeridir,
Koridor bir cadde mutfak okul kantinidir…
Site bahçesi yasaklanmış bir hapishane,
Bekçisi, yöneticisi her şey tımarhane…
Bir emir almış gibi her birisi duygusuz,
Kalp, ruh, gönül kalmamış tavırlar tam olumsuz…
Çünkü o bir otizmli ilgileneni yoktur,
Merhametli kalmamış şikayetçisi çoktur…
Dokundurtmazlar bile sentetik çimenlere,
Plastikten inşa edilmiş kedi köpeklere…
Taş bina, otizmliye çok şeyi yasak kılmış,
Buzul düşüncesinde dağ gibi sıralanmış…
Otizmlim hiç üzülme sen mutlu bir çocuksun!
Yalnız kalmış da olsan sen daha huzurlusun…
Kayıt Tarihi : 3.10.2020 07:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!