18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Baba biliyor idi bu çocuk gidemiyor,
Diyor, ben dahi gelsem hiç laf söz dinlemiyor,
Hiç dinlemeyecek de yere çökeceğinden,
Kendi ifadesiyle kalkmam, diyeceğinden,
Diğerleri de öyle her üçü bir tarafta,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta