18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Bir ittirme huyu ki hem de sürekli hâlde,
Biz ittirme desek de içten gelme şekilde,
Ne varsa ittirecek yüze gülümseyerek,
Eylem yollu da olsa bizi dinlemeyerek,
İtme dersen kızıyor it, dersen de ittirir,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta