18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Tek bildiği var ise çöpe atma işiydi,
Burnu silinse dahi al at demeli idi,
Her mendil verildiğinde at denildiğinde,
Çöpe yönelip de yol gerçekleştirdiğinde,
Kâr sağladım şeklinde mutlu olurcasına,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta