Uğur, ağlıyor idi kol saati sebepli,
Onu unuttum diye sıkıntılı ve dertli,
Dedim, sen hiç ağlama bu saat sende kalsın,
Her ders vakti içinde bakar ve kullanırsın,
Taktım kol saatimi bir süre kullan diye,
Kordon geniş kalınca o da verdi geriye,
Pek de eksilmemişti Uğur’un ağlaması,
İçin için şekilde yürek yaralaması…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 29.10.2023 19:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!