18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Ses yükseltmiş bir hâlde bir de yok diyor idi,
Taklit geliştirmesi emir verir gibiydi,
Laf tekrarlayan mı vardı da ev içerisinde,
Ezberden kalmış hâlle tekrarlı bir şekilde,
Çocuğum lafı ile yok çocuğum diyordu,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta