18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Bu bir kırma huyuydu bardak veya saksıyla,
Israr edilip de üstüne varılmasıyla,
Biz bu işi bilirdik evvelinde Osman’dan,
Bardaklarımızdan sürekli kırılmasından,
Ardından tecrübeyle bu işe son demiştik,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta