Bir aile gibidir bu birlikteliğimiz,
Yemekhanede fark mı var yemek yiyemeyiz…
Kazık gibi dikilir köfteyi seyrederiz,
Çöpe gidecek yemekten elmayı seçeriz…
Kimseler görmeden ekmekten koparırız,
Çöpe gideceğinden ağzımıza atarız…
Çocuk, bunları bilir der eşitsizlik hâkim,
Hocalarım yemezken dert mi geliştirmişim?
Yememeliyim gibi bir evhama kapılır,
Hiç belli etmesek de merhamete takılır…
Örnek vermek istersem Adel, hiç yememişti,
O gün yemek çok olunca tabldottum verilmişti…
Alamam, diyemedim spor salonuna geçtim,
Adel, hep elimdeydi onu terk edemezdim…
Ekmeği koparmadan çocuk abandı durdu,
Bu hoşuma gitmişti ortam zemin uygundu…
Biz de kopardık aldık ekmekten ve köfteden,
Çocuk huzur doluydu paylaşım gereğinden…
Pilav ve çorba sundum yemesini sağladım,
Yemekler kalmayınca vaziyeti anlattım…
Kayıt Tarihi : 14.12.2020 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!