Ne kin ne de nefret var otizmli bir çocuğa,
Ev gibi bir sınıfta bakardık kuzucuğa,
Anne, baba tarzında eğitmenler içinde,
Her ne varsa verirdik göz hakkı temelinde,
Yeme içmesi ile sevgi saygı şeklinde,
Bilinç, davranış gibi duygu seviyesinde,
Bir sorunu da yok ki kaçmayı gerektiren,
Altı bezli çocuğa biz, meşgulüz dedirten…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 28.8.2021 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!